Γιραγωτς Μυτιληνιά Διάλεκτος 

Η Εκδίκηση των Υδάτων

Μυτιληναίων Αιγιαλός, το σημείο του  πελάγους που ανακατεύονται τα νερά, όπου τα ύδατα τρελαίνονται. Ανάμεσα δύσης και ανατολής, ανάμεσα ιστορίας και μύθου, τι άραγε να υπάρχει; Πού να ‘ναι άραγε η αλήθεια; Την αλήθεια τη νογάς σαν ξεμπλέκεις τα πράγματα. Μερικές φορές παίρνεις τη σπάθα του Μεγαλέξανδρου,  κόβεις τον γόρδιο δεσμό, ξεδιαλύνεις τα νήματα της ιστορίας. Τότε ο κόσμος χωρίζεται σε Ανατολή και Δύση. Τότε διαλέγεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Μα η σπάθα δεν έχει εξουσία σε τούτα τα νερά. Θέλει να λουστείς, να βαφτιστείς στα ύδατα…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γιραγωτς Μυτιληνιά Διάλεκτος 

Το τελευταίο πηγάδι (Μέρος Α’)

Μέρος Α’ Του Παναγιώτη Αγιακάτσικα Ο πατέρας μου μετά το σπίτι μας που αγόρασε στο Σκόπελο, το μεγαλύτερό του όνειρο ήταν να αποκτήσει ένα λιόκτημα, ένα «πράμα», να το καλλιεργεί και να μαζεύει τις δικές του ελιές, να έχει ένα εισόδημα από κει, να έχει το δικό του κουμάντο. Μια ζωή από τα μικράτα του ήταν εργάτης, όπως και ο περισσότερος κόσμος στο χωριό, όλη μέρα ήταν στα πράματα, να ξύνει, να ραβδίζει, να μαζεύει, να κλαδεύει, αλλά και να χτυπάει κασμά για άλλους, να καίει ασβεστοκάμινα, να φτιάχνει πεζούλες,…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γιραγωτς Μυτιληνιά Διάλεκτος Ντοπιολαλιά Ταξίδι στον χρόνο 

Του Στρατέλ’- Μια μικρή Πρωτοχρονιάτικη ιστορία που συνέβη στο Σκόπελο

Ο Στρατής είχε όμορφα γαλανά μάτια, ήταν μικρόσωμος και δεν είχε το χαμόγελο ποτέ στα χείλη του, αλλά πέρα από αυτά ήταν πάντα άνιφτος, άπλυτος, μές τη γάζα. Τα ρούχα του τα ίδια και αυτά, παλιά ξεφτισμένα μπαλωμένα. Τα παπούτσια του, τρύπια, θέλανε κι αυτά μπάλωμα. Λίγα ήταν τα παιδιά που είχε φίλους, τον απόφευγαν, ήταν από τη λεγόμενη οικογένεια “παρακατιανών”, ακόμη και οι φτωχοί τους απέφευγαν. Είχε μια μικρότερη όμορφη αδερφούλα και η μάνα του μόλις είχε ξαναγεννήσει. Στα χέρια του σχεδόν ποτέ δεν είχε χρήματα να πάρει μια…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γενικά Γιραγωτς Μυτιληνιά Διάλεκτος Ταξίδι στον χρόνο 

Σκόπελος – Κάτω Αγορά – Τσαρσί (Μέρος Γ’)

Μέρος Α’ Μέρος Β’ Άλλος ένας αγαθός, τρελός μποϊλής τύπος που αλλογύριζε όλη μέρα στην αγορά και τον αγαπούσε πολύ ο κόσμος, ήταν του «Κουτσέλ του τσιρακέλ». Κυκλοφορούσε στη κάτω αγορά, πότε στο μιναρέ και πότε στο φαρμακείο του Στέλιου Ευαγγελινού που τον έκανε παρέα και χάζι, άλλοι τον πείραζαν καλοκάγαθα και άλλοι με χοντράδες, απ’ όλους ζητούσε τσιγάρο. Μια φορά ήρθε και σε μένα αναπάντεχα και καθώς ήταν δυο μπόγια μεγαλύτερός μου, δεν τον ήξερα, τρόμαξα και με εξέπληξε όταν με ρώτησε με το γλυκό και απονήρευτο ύφος: «έχς…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γενικά Γιραγωτς Μυτιληνιά Διάλεκτος 

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, ΤΟ «ΠΑΤΡΙΣ» (Μέρος Β’)

Η συνέχεια από το προηγούμενο Μέρος Α’ Ταξιδεύαμε με το «Άδωνις», έτσι προσθέσαμε μια ακόμη ημέρα σε πλοίο, αλλά τι ψυχή μπορεί να έχει μια μέρα ακόμη; Πρωί πρωί οι καμαρότοι και τα χωνιά μας ξύπνησαν. «Σε λίγο φθάνουμε στη Μυτιλήνη να ετοιμάζεσθε για την αποβίβασή σας»! Ντυθήκαμε, νυφτήκαμε, ετοιμασθήκαμε όπως όπως, τρέξαμε βιαστικά έξω στο κατάστρωμα και αγναντεύαμε απ’αλάργα το νησί, τα παράλια, τα γαληνεμένα νερά, τις σκόρπιες ψαρόβαρκες, τους γλάρους που κάναν βόλτες και όταν πλησιάζαμε, τα σπιτάκια ξεπρόβαλαν δώθεν κείθεν, ανάμεσα στις κατάφυτες βουνοπλαγιές από δέντρα, θα…

Read More
Γενικά Γιραγωτς Μυτιληνιά Διάλεκτος Ταξίδι στον χρόνο 

Το ταξίδι, η επιστροφή, το «Πατρίς»

    Ο πατέρας μου φαίνεται δεν άντεξε και πολύ την ξενιτιά και μετά από εφτά χρόνια αποφάσισε ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην Ελλάδα και να συνεχίσουμε τη ζωή μας εκεί. Το κομπόδεμα δεν ξέρω πόσο μεγάλο ήταν, αλλά ήταν αποφασισμένος να έρθει πίσω παρότι η ζωή εκεί πρόσφερε σχεδόν τα πάντα, όμως ήθελε να ξαναδουλέψει με τις ελιές και να κάνει προκοπή με αυτές. Έτσι το 1969, μας έκοψε εισιτήρια, η μάνα μου, ο αδερφός μου, μαζί ήταν και ένα κορίτσι που συνοδεύαμε και που δεν θυμάμαι το όνομα…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γενικά Γιραγωτς Μυτιληνιά Διάλεκτος Ταξίδι στον χρόνο 

Γ’οι ανισπάθις

Γ’οι ανισπάθις* Το κυνήγι κάποτε συμπλήρωνε εκτός από το τραπέζι των πλουσίων, συμπλήρωνε και ιδιαίτερα το τραπέζι των φτωχών αφού το κύριο πιάτο δεν ήταν άλλο παρά μόνο με το καθημερινό τσ’κάλ’, πότε με κ΄τσα, φασούλις, φασλέλια, μαυρουμάτκα φασλέλια μαζί με τις ελιές, κανένα κρουμύδ’ και λίγο τυρί, έτσι πήγαινε συνήθως και ο πατέρας μου ο Μήτρος και ο παππούς μου ο Σαράντος, μη του ντρουβά στου πράμα. Και αφού το κρέας ήταν μόνο για τ’ Λαμπρή και τα Κστούγεννα, το κυνήγι ήταν πράγματι κάτι που συμπλήρωνε το φτωχικό τραπέζι,…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γενικά Γιραγωτς Μυτιληνιά Διάλεκτος Ταξίδι στον χρόνο 

Τα Παπαδάκια (Οι Ιεροπαίδες)

Όταν πηγαίναμε ακόμη στο δημοτικό, την Παρασκευή ερχόνταν ο δάσκαλός μας ο Σίμος, όπως και άλλοι και μας έλεγαν τη Κυριακή το πρωί να είσαστε όλοι σας στη Εκκλησία για εκκλησιασμό. Για μένα ήταν μεγάλη χαρά αφού μου ήταν πολύ προτιμότερο από το να πηγαίνω στις ελιές μες το κρύο και μες τις βροχές και τα αγκάθια! Ο πατέρας μου γκρίνιαζε, αλλά αφού το έλεγε ο δάσκαλος έπρεπε να πάω. Βέβαια το να πηγαίνεις στην εκκλησία ήταν μια κουβέντα αλλά να αντέχεις σαν μικρό παιδί τις 2-3 ώρες ορθοστασίας που…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γενικά Γιραγωτς Ταξίδι στον χρόνο 

Του ποδήλατου (Το ποδήλατο)

Ο ξάδερφός μου ο Γιάννης κατέβαινε, ανέβαινε από το Σκόπελο – Παπάδο για το εξατάξιο Γυμνάσιο, με ένα παμπάλαιο ποδήλατο του ’50, παρόμοιο με αυτά που είχαν οι ταχυδρόμοι. Με αυτό γύρναγε όλα τα χωριά, στο Πέραμα και πολλές φορές τα Σαββατοκύριακα πήγαινε και στο Τάρτι για να βοηθήσει να μαζέψουν τις ελιές τους. Τότε πολύ λίγα παιδιά είχαν ποδήλατα, και τα μηχανάκια τα περισσότερα ήταν υποβοηθούμενα με πετάλια. Πάντα τον θαύμαζα, χωρίς να τον ζηλέψω, πολλές φορές έβαλε να με μάθει, αλλά επειδή ήμουν μικρός, δεν είχα κάνει και…

Read More