Αναμνήσεις απο το χωριό.... Έθιμα Μυτιληνιά Διάλεκτος Χωρίς κατηγορία 

Για το καλό της Νέας Χρονιάς ας σπάσουμε ένα ρόδι…

Για το καλό της Νέας Χρονιάς ας σπάσουμε ένα ρόδι… Το Ρόδι θεωρείται το σύμβολο της καλοτυχίας, της ευημερίας, της αφθονίας, της γονιμότητας, του πλούτου και του έρωτα! Ένα πανάρχαιο έθιμο του λαού μας είναι το «σπάσιμο του ροδιού». Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία, ντυμένοι όλοι με τα καλά τους ρούχα για να παρακολουθήσουν τη Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχτούν το νέο χρόνο, καλό κι ευλογημένο. Στην τσέπη του ο πατέρας έχει ένα ρόδι που το φυλούσαν στα εικονίσματα από τις 14 Σεπτέμβρη, δηλαδή…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Μυτιληνιά Διάλεκτος 

 «Τσ’απουκριγιάς» (της Αποκριάς) στη Λέσβο

Το συγκρότημα “Πύραυλος” στο Χριστοφίδειο Δημοτικό Γυμναστήριο Αγιάσου, όπου γινόταν τότε οι καρναβαλικές εκδηλώσεις (1958) Ήταν η εποχή που οι πύραυλοι εκτοξευόταν για την κατάκτηση του διαστήματος (εν μέσω Ψυχροπολεμικού κλίματος βέβαια) και τότε Σοβιετικοί και Αμερικανοί επιδιδόταν σε μάχη εντυπώσεων, στην οποία είχε εξελιχθεί ο ανταγωνισμός τους.   Στις 4 Οκτωβρίου 1957, εκτοξεύτηκε, από τη Σοβιετική Ένωση, ο Σπούτνικ 1 (Спутник-1, Sputnik 1) που ήταν ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος στην ιστορία και αποτελεί το πρώτο αποφασιστικό βήμα της ανθρωπότητας στην εξερεύνηση του διαστήματος. Ο Σπούτνικ 1 (στα Ρωσικά Σπούτνικ σημαίνει δορυφόρος, ενώ…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Μυτιληνιά Διάλεκτος Ταξίδι στον χρόνο 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΙΑΣΩΤΙΚΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΟΔΗΓΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ   Η Αγιάσος είναι η Μέκκα του Λεσβιακού και όχι μόνο καρναβαλιού, όπου συρρέουν κάθε χρόνο χιλιάδες κόσμου για να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις του. Το Αγιασώτικο Καρναβάλι είναι ένα ζωντανό πολιτισμικό σύμβολο. Μοναδικό δείγμα της ντόπιας λαϊκής πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ξεχωρίζει απ’ όλες τις πανελλήνιες εκδηλώσεις για τη βασική ιδιομορφία του, την καυστική και σπιρτόζικη έμμετρη σάτιρά του, που την εκφράζουν στο ντόπιο γλωσσικό ιδίωμα οι λαϊκοί ποιητές. Οι ρίζες του χάνονται στα βάθη της Τουρκοκρατίας. Από τότε, περνώντας μέσα από χίλια μύρια κύματα και συνοδοιπορώντας…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γενικά Ταξίδι στον χρόνο 

NΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΠΥΡΓΑΚΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΑΣ ΛΕΣΒΟΥ

Σαν τους λαϊκούς ζωγράφους, έτσι και οι λαϊκοί τεχνίτες μας άφησαν διάσπαρτα που στολίζουν όλο το νησί τα μικρά δημιουργήματά τους. τα μικρά σπιτάκια, Ντάμια και Πυργάκια της Λέσβου. Φωτογραφίες Stratis Ligiros δημιουργία, παρουσίαση βίντεο Dimitris Axiotis μουσική Νίκος Καλαιτζής ή Μπινταγιάλας

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Μυτιληνιά Διάλεκτος 

Ο δικός μου παράδεισος έχει όνομα: Πολιχνίτος, Μυτιλήνη

Γράφει η Ταξούλα Ζάχου   Παράδεισος, λέξη που το άκουσμα της σε ταξιδεύει μια που είναι συνυφασμένη με τη χαρά, την ασφάλεια, την ανεμελιά, τη γαλήνη του μυαλού. Μπορεί στην Αγία Γραφή να ορίζεται ως η πρώτη ειδυλλιακή κατοικία των ανθρώπων, όμως παράδεισος, είτε κοινός είτε όχι, νοείται για τον καθένα ότι τον αποφορτίζει από τις σκοτούρες και τα άγχη της καθημερινότητας, όπου το μυαλό ηρεμεί και ταξιδεύει. Για κάποιους είναι τόπος, για άλλους μια βραδιά με φίλους, μια ταινία, ή μια συναυλία.  Για μένα παράδεισος είναι  ότι σε “ξεγυμνώνει”…

Read More

Γέρα: Όταν η φύση κάνει…θαύματα!

    Γράφει η Ταξούλα Ζάχου                                          “…και πολύ πιο βαθιά πίσω από τα κύματα , στο Νησί με τους κόλπους των ελαιώνων. Μια στιγμή μου εφάνηκε θωρούσα Εκείνον που το αίμα του έδωσε να σαρκωθώ τον τραχύ του Αγίου δρόμο ν΄ανεβαίνει μια φοράν ακόμη… Μια φοράν ακόμη στα νερά της Γέρας ν΄ακουμπά τα δάχτυλα και τα πέντε ν΄ανάβουνε χωριά, ο Παπάδος ο Πλακάδος ο Παλαιόκηπος ο Σκόπελος και ο Μεσαγρός, εξουσία και κλήρος  της γ ε ν ι ά ς μου…”                       Οδυσσέας Ελύτης (Το Άξιον Εστί, Η Γένεσις)…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γιραγωτς Μυτιληνιά Διάλεκτος 

Το τελευταίο πηγάδι (Μέρος Α’)

Μέρος Α’ Του Παναγιώτη Αγιακάτσικα Ο πατέρας μου μετά το σπίτι μας που αγόρασε στο Σκόπελο, το μεγαλύτερό του όνειρο ήταν να αποκτήσει ένα λιόκτημα, ένα «πράμα», να το καλλιεργεί και να μαζεύει τις δικές του ελιές, να έχει ένα εισόδημα από κει, να έχει το δικό του κουμάντο. Μια ζωή από τα μικράτα του ήταν εργάτης, όπως και ο περισσότερος κόσμος στο χωριό, όλη μέρα ήταν στα πράματα, να ξύνει, να ραβδίζει, να μαζεύει, να κλαδεύει, αλλά και να χτυπάει κασμά για άλλους, να καίει ασβεστοκάμινα, να φτιάχνει πεζούλες,…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γιραγωτς Μυτιληνιά Διάλεκτος Ντοπιολαλιά Ταξίδι στον χρόνο 

Του Στρατέλ’- Μια μικρή Πρωτοχρονιάτικη ιστορία που συνέβη στο Σκόπελο

Ο Στρατής είχε όμορφα γαλανά μάτια, ήταν μικρόσωμος και δεν είχε το χαμόγελο ποτέ στα χείλη του, αλλά πέρα από αυτά ήταν πάντα άνιφτος, άπλυτος, μές τη γάζα. Τα ρούχα του τα ίδια και αυτά, παλιά ξεφτισμένα μπαλωμένα. Τα παπούτσια του, τρύπια, θέλανε κι αυτά μπάλωμα. Λίγα ήταν τα παιδιά που είχε φίλους, τον απόφευγαν, ήταν από τη λεγόμενη οικογένεια “παρακατιανών”, ακόμη και οι φτωχοί τους απέφευγαν. Είχε μια μικρότερη όμορφη αδερφούλα και η μάνα του μόλις είχε ξαναγεννήσει. Στα χέρια του σχεδόν ποτέ δεν είχε χρήματα να πάρει μια…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γενικά Γιραγωτς Μυτιληνιά Διάλεκτος Ταξίδι στον χρόνο 

Σκόπελος – Κάτω Αγορά – Τσαρσί (Μέρος Γ’)

Μέρος Α’ Μέρος Β’ Άλλος ένας αγαθός, τρελός μποϊλής τύπος που αλλογύριζε όλη μέρα στην αγορά και τον αγαπούσε πολύ ο κόσμος, ήταν του «Κουτσέλ του τσιρακέλ». Κυκλοφορούσε στη κάτω αγορά, πότε στο μιναρέ και πότε στο φαρμακείο του Στέλιου Ευαγγελινού που τον έκανε παρέα και χάζι, άλλοι τον πείραζαν καλοκάγαθα και άλλοι με χοντράδες, απ’ όλους ζητούσε τσιγάρο. Μια φορά ήρθε και σε μένα αναπάντεχα και καθώς ήταν δυο μπόγια μεγαλύτερός μου, δεν τον ήξερα, τρόμαξα και με εξέπληξε όταν με ρώτησε με το γλυκό και απονήρευτο ύφος: «έχς…

Read More